Hluhule

We zijn weer in Zuid Afrika en zijn aangekomen aan de kust, het was me de rit wel weer, in het begin een hele goede weg, maar ineens gaat de geasfalteerde weg over in een zandweg van 60 kilometer die ons bijna 4 uur kost, met een snelheid van 25 km per uur, sneller gaat gewoon niet. De camper heeft het dan ook zwaar te verduren. Het is al donker als we besluiten om een camping voor de nacht te zoeken, maar we halen ons doel toch niet op tijd.

Het kost ons moeite om de camping te vinden, die we opgezocht hebben via de app die we daarvoor hebben gedownload, als we die eindelijk hebben gevonden en voor de poort staan is die dicht. Ik zie wel mensen maar dat blijken achteraf gasten te zijn die daar een huisje hebben, gelukkig worden we worden geholpen door een paar jongens die voor ons de beheerder bellen. Ze wijzen naar een bord waar het telefoonnummer op staat, nou die zag ik dus niet in het duister. De beheerder komt gelukkig het hek openen, waarbij ik een paaltje raak, wat dan weer een deuk oplevert. Het is behalve het dakluik al de derde schade die de camper oploopt, tijdens de rit op de eerste dag heb ik ook al schade opgelopen, gelukkig hebben we de verzekering afgekocht.
We willen de stroom aansluiten, maar dat wil niet lukken, maar dan krijg ik hulp van de man die in het huisje logeert, maar niet voordat we samen een biertje hebben gedronken, we maken uitgebreid kennis met elkaar. De beheerder wordt maar weer gebeld en na veel gehannes met de zekeringkast lukt het en is het intussen weer erg laat geworden. Moe duiken we ons bed in.
De volgende dag besluiten we weer verder te gaan, de andere gasten zijn ook vertrokken.
Onderweg komen we langs kolentransporten, enorme vrachtwagens vol steenkool, wil je die inhalen dan gaan de meesten op de vluchtstrook rijden. Dat doen ze niet alleen voor vrachtwagens die iets sneller gaan dan zij, maar ook heel vaak voor ons. Uiteraard bedanken we ze door even de knipperlichten aan te zetten.

We zijn op weg naar onze volgende bestemming: park Bonamanzi