Jan

Ik ben de percussionist van de band
In mijn jonge jaren mocht ik van mijn ouders kiezen uit gitaar-orgel- en drumles. Ik koos voor gitaarles. Mijn vader speelde niet onverdienstelijk accordeon, terwijl mijn moeder gepassioneerd haar zangstem uitleende aan het plaatselijke Hervormde Kerkkoor.
Ik kreeg les in een clubje die 60jariger hits speelden als ”Brandend zand” en ”Hou je echt nog van mij Rocking Billy” en ik deed mijn uiterste best om die onder de knie te krijgen en tóch ben ik nu percussionist, achteraf lagen mijn talenten toch meer op dat terrein en werd ik drummer in de band ”Flight” welke wereldberoemd was in Sliedrecht en omstreken.

Onze muziek viel in de categorie ”Countryrock” en we speelden veel nummers van o.a. Bob Dylan, The Birds, The Eagles, The Band en meer gelijksoortige muziek. Onze roem spreidde zich uit over het land door optredens op de radio, wat ook weer resulteerde in optredens in roemrucht gelegenheden als ”Exit” in Rotterdam, ”Het Paard” in Den Haag, ”De Pul” in Uden, ”De Eland” in Delft en ”Sprankje Groen” in Dordrecht, maar ook in lokale dorpshuizen, met name in Noord Brabant. Een gehuurd Volkswagenbusje bracht ons naar de locaties, waarbij de manager de bus bestuurde, maar goed ook, want een groot deel van onze gage bestond uit vele glazen bier, onze manager was de voorloper van de BOB.

Door actief management kwamen we tijdens het carnaval een keer terecht in Vlijmen. Nou gaan Countryrock en carnaval niet echt samen. maar als de drank is in de man, blijkt dat toch alles kan. Voor een menigte benevelde carnaval vierders was er slechts één liedje wat ons te binnen schoot, maar nou niet in ons repertoire voor kwam. Met de toenmalige hit ”Kom van dat dak af” speelden we het dak er af, ook het publiek ging compleet uit hun dak, heel die avond speelden we alleen maar dát liedje en het heel uitgebreid uitvoerden. Na onze pauzes, wisten de carnavalsvierders écht niet meer of we dat liedje nou wél of niet eerder hadden gespeeld.

Destijds speelden we ook in menig voorprogramma, zoals bijvoorbeeld bij ”SuperSister” het grootste compliment wat we kregen was de opmerking: ”Jullie waren veel beter dan SuperSister”.

Onze versterkers waren van het merk Marshall, we buurtten regelmatig bij muziekwinkels als ”Saris” in Rotterdam en ”Servaas” in Den Haag, waar ook de ”Grote jongens van de Nederpop” hun inkopen deden. Helaas bestaan deze winkels niet meer.
Later zouden we een LP uit brengen, Boudewijn de Groot had wel interesse als producer en we kwamen in de studio, hij vond mijn drumwerk erg strak, hij zag me wel zitten als drummer in zijn band, achteraf heb ik er wel eens spijt van dat ik toen geen ja heb gezegd.

Nét voordat we in Paradiso zouden spelen, kwam er een einde aan de muzikale samenwerking, toch wel een gemiste kans en géén LP. Het was ook het einde van de muzikale carrière, het kwam tot een huwelijk, er kwamen kinderen en in de flat waar we woonden werd het geluid van een drumstel niet echt gewaardeerd dus verkocht ik mijn SONOR .

Maar jaren later, toen de kinderen goed terecht waren gekomen, was er weer tijd om muziek te gaan maken en kocht ik weer een drumstel. Ik begon een slagwerkgroep waarmee we leuke projecten deden, zoals een keer de opening van het Straattheaterfestival in Rotterdam en een ludiek project met een koor in de Bergkerk in Deventer

Na weer wat later in diverse bands te hebben gespeeld, waarbij bleek dat het ego van bepaalde muzikanten voorrang had boven de muzikale aspiraties, (uitzonderingen daargelaten, zoals in de band SAHDW)
Na een operatie aan een gescheurde pees werkte mijn rechterarm niet meer zoals ik wilde, het uitgebreide drumwerk ging niet meer en werd steeds pijnlijker. Ik verkocht, gedwongen door mijn fysieke toestand, mijn drumstel maar weer, treurde niet te lang en legde me toe op het bespelen van de basgitaar en speelde ik samen met Arian in de band ”Zondermeer”.

Zoals Arian gitaren verzamelt verzamel ik heel veel percussiemateriaal, zo ben ik in het bezit van o.a. twee Djembe’s, een set Conga’s, een set Timbales, Marokkaanse trommels, Rototoms en wat rammelspulletjes.
Maar daar het in je eentje percussie te spelen niet zo leuk is als in groepsverband, kocht ik een Hammond XB-1 die ik voor een prachtprijs op internet had gevonden,

Verder heb ik ook nog een compacte elektrische piano, die dan weer perfect op de Hammond past, een combinatie waar ik thuis op speel en waarmee Arian & ik op onze zolder experimenteren met allerlei liedjes, die we dan een eigen invulling geven, met vaak verrassende resultaten.
Nu ben ik terecht gekomen bij PURPLE X  Acoustic, waarbij ik, voor het lichte drum cq percussie werk zorg. Het materiaal bestaat uit een koffer, die als basedrum dient, met een snaredrum en een Hi-hat. Ook neem ik bij een aantal nummers, waarbij percussie geen rol speelt, de bas ter hand.

Hoe zou de wereld zijn zonder muziek?