Van Sapa naar Mai Châu

• Tips:
  • Boek je treinreis on-line, betalen gaat via je bank, dat scheelt veel gedoe op het station.
  • Laat je niet inpalmen door een behulpzaam persoon die je wel even naar het juiste perron wil brengen 
    Ze doen niets voor niets.

We moeten via Hanoi, met de nachttrein naar Lao Cai en vandaar met de bus naar Mai Châu, we kunnen niet anders, er is geen rechtstreekse verbinding tussen Sapa en Mai Châu,
De treinreis loopt niet zoals we wensen
Als we in Hanoi zijn aangekomen moeten we lang wachten, de treintickets hebben we via internet geboekt. Het is enigszins onduidelijk welk perron we moeten hebben, ook voelt Gerda zich niet lekker, het gaat even niet zoals we willen. Uiteindelijk, het is al donker, vinden we met hulp van een Vietnamees het perron waar de trein al klaar staat, de Vietnamees wil echter wel betaald worden voor zijn behulpzaamheid, volgende keer zoek ik zelf mijn weg. 

   
Een conductrice wijst onze plaats aan en we installeren ons, Gerda voelt zich gelukkig weer wat beter, we zetten een fles wijn op tafel en wat chips, zodat we iets te knabbelen hebben. We hopen dat we de coupe voor onszelf hebben, maar niet veel later stapt er een man binnen, met attachékoffertje, waarschijnlijk is het een zakenman, maar ja het is nu eenmaal een vierpersoonscoupé, dus heeft hij alle recht om het bed boven mij te bezetten.
De trein zet zich in beweging en we vallen in slaap, om de volgende morgen al vroeg gewekt te worden. Uitstappen! Ook het bed boven Gerda is in de nacht door een dame geconfisqueerd . We kleden ons aan, het uitstappen moet snel maar we zijn nog enigszins slaperig, het is nog maar 05.30 u, we worden pas tussen 7.30 u en 08.00 u opgehaald. Dat wordt lang wachten, maar eerst moeten we op de locatie zien te komen. Dat is een straat ergens in Hanoi, de Hang Ga Street in het Hoam Kien District, het is niet ver van het station, een taxi brengt ons er heen. Om 06.00u zijn we er, het wachten kan beginnen. Hanoi slaapt nog, er is niemand op straat te bekennen. We gaan maar zitten, we hebben nog niet eens ontbeten, alleen frisdrank is wat ons nog rest. Gerda vraagt zich af of we écht goed zitten, maar de mail die we hebben gehad is daar duidelijk over. We zullen moeten wachten. Hanoi ontwaakt langzaam, er tuffen wat afgeladen scooters voorbij, iets verderop opent een winkel zijn deuren, helaas is er geen eten te koop, jammer. We zitten al een tijdje als er een oud vrouwtje ten tonele verschijnt, ze is duidelijk chagrijnig, omdat wij op haar stoepje zitten? Gerda trekt zich er niets van aan en blijft zitten, ondanks de boze blikken van de dame.

    

Wachten duurt lang, opnieuw maakt onzekerheid meester van Gerda, maar we moeten hier toch echt zijn. Aan de overkant begint een gezin aan hun ontbijt, de straat wordt aangeveegd door een vrouw die bij de reinigingsdienst werkt, opvallend dat vrouwen dit werk doen. Het is inmiddels al acht uur geweest, waar blijft die bus?

Naarmate de tijd verstrijkt wordt het steeds drukker, er komt iemand aanlopen en blijft bij ons staan, zou dit dan een gewone bushalte zijn? Nee, maar wel de opstapplaats, de man is, naar later blijkt, de bijrijder van de minibus die nu eindelijk is gearriveerd. Inmiddels hebben nog wat mensen zich bij ons gevoegd en gaan we Hanoi door om meer medereizigers op te pikken, tot het busje vol is, dan gaan we op weg naar onze volgende bestemming, op naar Mai Châu,