Sapa

Sapa in het kort:

• Sapa wordt volgebouwd met hotels en dat is heel jammer.
  De hoofdstraat is nog wel gezellig en druk bevolkt met H′mong vrouwen, die erg vasthoudend kunnen zijn, blijf vooral beleefd met je afwijzingen, het is een van hun weinige inkomstenbronnen.
• Tips:
  • Huur een scooter en maak een uitstapje naar Cat Cat Vilage en Ta Phin.
  • Bezoek ook de Thac Bac Waterfall (Silver Falls) en verken de Muong Hoa Valley.
    Dit alles is goed te doen met de scooter en is goedkoper dan het boeken van een tour.
• Wij verbleven in het Phuong Nan Hotel .

De reis naar Sapa ondernemen we met de nachttrein, dat wil zeggen, eerst moeten we terug naar Hanoi, om daar de trein te nemen naar Sapa, alleen gaat die niet rechtstreeks, als we het over de trein naar Sapa hebben betekent dat eigenlijk de trein naar Lao Cai.

Lao Cai ligt op 36 km van Sapa en 40 km van de grens met China, de rest van de reis gaat per bus. In ons geval een minibus. Die voert ons langs prachtige uitzichten over de bergen.

Onderweg wordt een stop benut om de benen te strekken, niet geheel toevallig vindt die stop plaats bij een markt langs de weg, waar we ook een prachtig uitzicht hebben over de bergen. Naar blijkt maakt de busrit onderdeel uit van een excursie, wij rijden slechts mee, maar dit krijgen we er gratis bij.
Op de markt is werkelijk waar van alles te koop, van fruit tot kleding, van een vreemd soort in gevlochten kooien gestopte krabben, maar ook eekhoorns en varkentjes en dan hebben we nog niet eens alles kunnen bekijken. 

De reis duurt al met  best lang, we zijn blij als we uiteindelijk in Sapa arriveren. Maar wat valt het tegen, Sapa was ons aangeraden om zijn schoonheid en mooie uitzichten, maar ten 1^e is het zwaarbewolkt en ten 2^e is het een grote bouwput, met het daarbij horende lawaai. Het hotel wat we hebben geboekt, ligt aan de hoofdstraat, onze kamer is niet wat we er van verwachtten en we vragen een andere, wat geen probleem is. We installeren ons en maken er maar het beste van.
De volgende dag begeven we ons naar beneden, voor het ontbijt. Dat bestaat uit brood en heel veel zoetwaren, een en ander weg te spoelen met koffie, man man wat is die sterk! Maar met genoeg suiker er in wel te behappen. We vinden een plekje bij het raam, echter is het nog steeds bewolkt en de bouwvakkers zijn druk aan het werk. Wat te doen nu het zulk een weer is? We zijn gehoord, het weer helpt mee, de zon komt tevoorschijn en we gaan op zoek naar de Baguette & Chocolat, ons aangeraden door onze zoon, die daar een aantal jaren geleden is geweest.

De broodjeszaak doet zijn naam eer aan, heerlijke Franse lekkernijen in Vietnam.
Sapa wordt in grote mate door H′mong vrouwen bevolkt, in kleurige klederdracht zoeken ze naar toeristen, deze dames weten het leuk te brengen, hun uitspraak is heel zangerig: ‘’Hello, whele ale you flom?’’ en: ‘’Do you want to do shopping?’’ ik moet zeggen, de dames zijn wel volhouders, maar vriendelijk doch beslist nee zeggen werkt. Maar ze willen allemaal wat en soms zijn er meer van die dames dan toeristen. De volgende dag word ik zelfs herkend ‘’Did I see you yestelday?’’ Jaja, ze herkent me aan mijn hoed, zo kan ik het ook.
De dames draaien de gehele dag om je heen, je komt ze werkelijk waar overal tegen, kwaad maken heeft geen zin.
Een dikke mist spreidt zich uit over Sapa, we wandelen wat rond en komen uit bij een kleine kerk, er klinkt gezang door de ramen naar buiten. Nieuwsgierig gaan we naar binnen, er is een jongerenkoor aan het oefenen, ook hier wordt dus Pasen gevierd, en dat in een socialistisch land, we blijven een tijdje zitten, het is binnen beter dan buiten.

Op een dag willen we naar de watervallen, welke spectaculair moeten zijn, echter is het te mistig om de tocht te ondernemen en besluiten we maar om weer wat rond te wandelen.
In het hotel waar wij verblijven logeert ook een baardige Australiër, deze zit met een paar anderen op een terrasje, er wordt uitnodigend een wijnfles omhoog gestoken, we worden uitdrukkelijk uitgenodigd er bij te komen zitten.
Al gauw raken we in een geanimeerd gesprek, ook zij hadden het plan opgevat om de watervallen te bezoeken maar zagen daar ook maar van af. Het is een gezellig uurtje zo op het terrasje, er komt van alles aan de orde, hoe wij altijd vakantie vieren, de verhalen van de anderen, als ze horen dat we al in de zestig zijn is men vol bewondering en respect, ja, wij oudjes zijn inderdaad ondernemend 🙂 we hebben voldoende gespreksstof.
Maar aan alles komt een eind, ook aan deze gezelligheid. We begeven ons weer naar het hotel, we moeten vervoer regelen voor de reis naar Mai Chau.

De volgende dag is het beter weer en we besluiten nu wél de watervallen te gaan bezoeken.
Onderweg komen we van alles tegen, er is niet veel verkeer en we hebben de ruimte en de tijd om regelmatig te stoppen..
 

We rijden door Cat Cat Village en Ta Phin en houden onderweg halt voor een kop koffie in een uitspanning welke een mooi uitzicht biedt over de omgeving.

Bij de watervallen aangekomen, blijkt dat we nog een heel eind moeten lopen om die in volle glorie te kunnen bekijken, we laten de watervallen voor wat ze zijn en slenteren wat langs de kraampjes waar ook weer van alles te koop is, het is er erg druk, mensen komen van heinde & verre.
  
               Er is zelfs een openbaar toilet aanwezig… 
                   nou ja toilet...   
Bij terugkomst in het hotel is het vervoer naar de volgende bestemming al geregeld, de volgende dag vertrekken we om 09.00 naar Lao Cai, om van daaruit de nachttrein naar Hanoi te nemen.